Katzenjammer

[Langemarck]

Frank, tot op nu moet je het weten dat na zulke traumatische ervaringen als de jouwe, van grote belang is zich niet in gaan sluiten, maar zo veel mogelijk, en zo gedetaillerd mogelijk (waar je een begrijpende hoorder bij je hebt, natuurlijk) erover spreken. Je ware emoties uitdrukken. Anders gaat de trauma waarchijnlijk verworden tot een ziekte. Dat is ernstig. Lees over de Nieuwe Germaansche Geneeskunde. Mij is het zelfs overkomen om op het werk te moeten wenen, ik was zó overweldigd door pijn.

[Langemarck]

Ikzelf was een vrijwel religieuze mens vóór het verlies van mijn Kat. Hij was mijn dierbaarste genoot, want met mensen zijn relaties, mijns inziens, meestal voorwaardelijk. Zo voel ik het, in elk geval. Naderhand, en tot op heden overkomt het me God te vervloeken. Misschien geloof ik niet meer in Hem. Als ik wel nog geloof, dan heb ik geen eer voor Hem meer. Ik lees nog steeds uit de Bijbel, maar nu met een critische houding. Wat ik daar tegenkom maakt me vaak verontwaardigd en boos.

[Langemarck]

Dank je!

Gelukkig heb ik een goede begeleiding vanuit Ribw. Het is niet mijn normale begeleider, want die heeft zijn moeder begin maart verloren. Het is dan niet fijn om juist nu een nieuwe band op te moeten bouwen. Maar aan de andere kant: door juist met een totaal andere persoon om te gaan, krijg je op een andere manier dingen juist nu wel gedaan. Niks ten nadele van de reguliere begeleider. Verandering van spijs doet eten, zullen we maar zeggen ... en dat laat ik haar ook weten. Ze pikte het goed op als compliment!

Ik hoop dat dit kan helpen:
https://www.bruno-groening.org/nl

[BrutallyFrank]

Ik ben ook geen religieus persoon meer. Aan de ene kant zal een verblijf in het roemruchte Bleijerheide hebben bijgedragen. Aan de andere kant: ik wilde ooit het seminarie volgen, maar Nederland kent geen klein-seminarie meer. Tegen de tijd dat ik naar Rolduc kon, hoefde het voor mij al niet meer. Al jaren twijfel ik en qua geloof zit ik ergens tussen deïst en agnost in. Ik lees er wel graag over: vroeger stonden in Elsevier goede stukken door Rex Brico. Maar Elsevier is nu een rechts @#$%^&*-blaadje geworden met weinig diepgang. Gisteren nog een boek van Christopher Hitchens besteld en er ligt nog een artikel over Girolamo Savonarola te wachten.

Het verlies van mijn kat heeft mijn geloof in God niet versterkt. Ik heb 'm ook vervloekt ... Het is fantastisch als mensen al hun leed bij God kunnen neerleggen en bidden dat die er iets aan doet. Maar voor mijn gevoel kun je net zo goed een kaarsje aansteken voor een afbeelding van Pipo de clown. Ik blijf het een poppenkast vinden.
Hoewel het eerst een kritiek op Karl Barth was, is de uitspraak van Harry Kuitert wel treffend: "Alle spreken over boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van boven te komen."

Een paar jaar geleden stierf de broeder die mij in Bleijerheide in elkaar had geslagen. Ik wilde niet naar zijn begrafenis, maar op een of andere manier kwam ik wel net langs toen hij begraven werd. Ik reed de parkeerplaats op en iedereen verliet net de kerk. Ik wist dat ergens achter de gebouwen een kleine begraafplaats lag, dus ging ik daar eens kijken. Ik zag een graf openliggen en de kist lag er in. Hoe graag ik ook op zijn kist had willen spugen, hield ik me in: ik ben een beter mens dan dat. Niet dankzij, maar ondanks hem! Ik had gehoopt dat het daarmee begraven zou worden. Maar sinds het misbruik zo sterk onder de aandacht is gekomen, heeft dat ook wonden opengereten. Zo'n vier jaar geleden kwam ik een oud-klasgenoot tegen en wat die me vertelde, maakte me opeens dingen duidelijk. Ik had ze niet kunnen plaatsen, maar waren me wel bij gebleven. Ik hoorde dat een andere klasgenoot zelfmoord had gepleegd: hij was ooit met een eikenhouten kubus geraakt (door die ene broeder gegooid). Het was bedoeld voor een andere leerling, maar die bukte. Ik zie nog het verdwaasde gezicht van die jongen ... er bleek naderhand een hersenbeschadiging te zijn en hij bracht veel jaren door in een kliniek. Tijdens een weekendverlof maakte hij er een eind aan. Zijn ouders geloven nog steeds niet dat de broeders iets gedaan hebben. In hun ogen kunnen mensen van de kerk zoiets niet doen. Ik weet wel beter ...

[Langemarck]

Al jaren twijfel ik en qua geloof zit ik ergens tussen deïst en agnost in. (...)
Het verlies van mijn kat heeft mijn geloof in God niet versterkt. Ik heb 'm ook vervloekt ... Het is fantastisch als mensen al hun leed bij God kunnen neerleggen en bidden dat die er iets aan doet. Maar voor mijn gevoel kun je net zo goed een kaarsje aansteken voor een afbeelding van Pipo de clown.

Ikzelf ben recentelijk ook precies een deïst-agnost geworden. Dat is: ik geloof in een scheppende Opperkracht, maar zie dat niet in dat die op enige wijze in de wereldgeschiedenis ingrijpen zou, of om het lot van individuele mensen zou geven. Word ik echter op een dag met de iets tegengestelds bewijzende feiten geconfronteerd, dan zal ik onmiddelijk en zeer graag mijn mening aanpassen. Ik hoop ten sterkste dat dat ''van Pipo'' niet waar zij, maar tot op nu bevestigen mijn ervaringen dat wel, helaas.

[BrutallyFrank]

Nadat mijn vader stierf, zijn hond liet zichzelf doodgaan.
Bobby (de hond) heeft voor mijn vader enkele dagen gezocht.
Toen besefte hij dat mijn vader gegaan was, ging hem zijn hutje binnen en nooit uit gekomen was.
Er was niets te doen om hem te helpen. Later hadden wij hem begraven.
Mijn klein broertje heeft veel gehuild.
Dat was zo'n pijnlijke en trieste dag voor ons.

Zoiets is triest en mooi tegelijkertijd.

[estarling]

Inderdaad, sinds die dag begon ik naar dieren anders te kijken.
Ik weet nu dat ze ook een ziel hebben en ze hebben ook een bepaalde peil van verstaan.
Vandaag vind ik dat mensen meer aandacht aan hun verhouding en relatie met dieren moeten geven.

[Langemarck]

Het is fantastisch als mensen al hun leed bij God kunnen neerleggen en bidden dat die er iets aan doet. Maar voor mijn gevoel kun je net zo goed een kaarsje aansteken voor een afbeelding van Pipo de clown. Ik blijf het een poppenkast vinden.

De wetenschap heeft, vo zover ik weet, tot op heden niet kunnen bewijzen dat de zogenaamde ''vrije wil'' bestaat. Er zijn daarentegen feiten geanalyseerd waaruit kan blijken dat zelfs mensengedachten niet ontstaan in de hersenen, maar zijn van buitenaf ''opgevangen'', gelijk een radioantenne verschillende signalen kan opvangen, al naar waar je haar op instelt.
We zijn aldus niet verantwoordelijk te houden voor de gestalte dezer wereld of onzes levens.
Het is níet zo fantastisch dat de mens God probeert te bereiken. Hij schijnt simpelweg geen ander alternatief te hebben. Hij blijft het zo doen, hele tijd verkerende in onzekerheid, verwarring en tegenstrijdige emoties. Dat is juist verschrikkelijk. Het ergste is misschien dat deswegen alleen kan de mogelijkheid van het bestaan van een persoonlijke God niet worden uitgesloten. Wij weten niets. En de Bijbel, ofschoon is zijzelf een verschrikkelijk boek, blijft geenszins verbonden met al de kerken en zijn mensen. Als er een sleutel bestaat tot haar opvatting, dan moet hij eerder ergens tussenin de verzen te vinden zijn, dan in kerkelijke leren.

@Frank, enige personen van je gezin, van wie je juist hulp en steun had kunnen verwachten, hebben ganselijk gefaald, als verwanten en als mensen. Uit respect voor jou wilde ik hen geen namen noemen, maar dat was idd heel laag.
Het is begrijpelijk dat je een ander diertje in huis zou willen nemen. Ik wilde je echter aanraden dat je zolang je huishouden niet in zijn álgeheel kattenvriendelijk is, beter geen andere kat zou adopteren. Ik tenminste, zou dat niet riskeren. Totdat je niet zelfstandig woont. Een dier is een voelend wezen.

Det andere feit dankzij hetwelk ik me in Holland goed voel is koffie: ik heb net een goed nieuws vernomen:
http://nos.nl/artikel/2182639-met-of-zo ... leven.html
Ik drink veel koffie, en ik geniet zijn geur en smaak. Een écht goede morgen kan ik me niet voorstellen zonder een (of twee) kopje ter opleving bij morgenperslectuur.

[estarling]

Als eerste wil ik je toch sterkte wensen. Ik kan me voorstellen dat je niet meteen op sentimenteel gedoe zit te wachten. Daar heb ik zelf ook niks mee: kattenparadijs en zo ... niks voor mij. En toch vind ik het wel een troostende gedachte en kun je iemand (waarvan je weet dat die wel zo sentimenteel is) er troost mee bieden. Zelf ben ik ook wel nuchter in dat soort dingen, maar ik loop dan altijd tegen andere problemen aan: rationeel en emotioneel zijn totaal uit balans. En daar heb ik veel moeite mee. Ik heb sowieso veel moeite om afscheid te nemen ... kan me heel snel aan mensen en dieren hechten. En wat in dit geval het pijnlijke was: ik heb iemand in huis die me stress bezorgd en juist de kat kon mijn stress wegnemen. Even tussen mij en mijn laptop in komen staan, even een knuffel geven en dan was het alweer OK. En daarom is het gemis nu zo voelbaar ...

Hallo Frank. Ik vraag me nog af of je nadat een nieuw huisdier, hond of kat, hebt gekregen.

[BrutallyFrank]

Ik woon in bij mijn moeder (mantelzorger) en zij wil geen kat meer ... helaas